Kerstgedichten

God ik pak eens even de telefoon, we moeten weer eens even praten.
Het oude jaar is weer bijna om, maar dat had U vast al in de gaten.
God, ik heb vandaag terwijl ik mijn TV aan had staan,
Mijn kerstboom neergezet en de lichtjes aangedaan.
Terwijl ik tevreden met mijn warme koffie ging zitten,
Luisterde ik ondertussen even naar de nieuwsberichten.
God, weet u, in vele landen staan mensen nog steeds zwijgend in de rij.
Oude oorlogen zijn nog steeds niet voorbij.
In Ierland is weer een bom ontploft,
Twee doden, één overlevende, goh, die ene heeft wel geboft.
Beelden uit Afrika van een moeder met een kind op haar schoot,
Ze had niets meer te eten, haar derde kindje is ook dood.
En plotseling veranderen de lichtjes in mijn boom in glinsterende tranen,
Terwijl de nieuwslezer doorgaat met het noemen van landen en namen,
Van mensen die lijden door honger, kou en pijn.
Ik dacht: "Voor hen zal het opnieuw dit jaar weer geen zalig Kerstfeest zijn."
Het nieuwe jaar is oud,
Mijn warme koffie koud.
God let U in het nieuwe jaar maar eens niet op mij,
Ik heb geen honger of kou, ik leef niet in oorlog en hoef niet in de rij.
Ik bel voorlopig maar niet meer, het zat me allemaal wel mee dit jaar.
En wat denkt u van dat kwartje dat ik hiermee ook nog spaar.
De tranen in mijn boom zijn plotseling weer lichtjes,
Zijn knipogen naar mij met tevreden gezichtjes.
De koffie is warm, wat zal ik vanavond weer eens eten?
Het oude jaar is weer bijna om en het oude nieuws is vergeten.

Waardering: 6.8 met 46 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Coby

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: De wens
Vorige gedicht: De sneeuw dwarrelt van de bomen