Kerstgedichten

Een dikke laag sneeuw op de daken,
En toch, van vrede is er geen sprake.
Overal zijn mensen in de weer,
Voor het maken van de juiste sfeer.
Spijtig dat velen de medemens vergeten,
En de bedoeling van kerstmis niet meer weten.
Als iedereen eens door de ogen van een arme zou kijken,
En hem de hand zou toereiken.
Als iedereen eens aan een eenzame zou denken,
En hem zijn hart zou schenken.
Als iedereen eens echt zou luisteren,
Misschien komt er dan licht in dit duistere.
Staan alle mensen op één lijn,
En zou onze wereld zoveel mooier zijn.

Waardering: 6.03 met 31 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Dorien

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Nog even te gaan
Vorige gedicht: Het jaar is bijna weer voorbij