Kerstgedichten

Weer is het kerstmis, feest van vreugde en licht.
Maar nog overal oorlog en geen vrede in zicht.
Een wereld vol dreiging en bange geruchten over marteling en moorden.
En mensen die vluchten, nog steeds hongersnood.
En angst en verdriet voor duizenden mensen en nog is het einde er niet.
Ja, we zingen nog wel van vrede op aarde.
Bij de kerstboom en kaarsen, maar heeft het nog waarde?
Er is immers geen vrede en vreugde in ons hart.
Maar angst voor de toekomst, ongewis en verward.
Is dan nergens geluk meer, niets van blijvende waarde?
Kwam het kind in de kribbe voor niets dan op aarde?
Ach, als bij het licht van de kaarsen, zo vredig en stil.
Ons hart maar ontdooit en niet koud blijft en kil.
Want er is immers nog zoveel liefde te geven.
En de liefde alleen geeft zin aan het leven.
Soms is het een glimlach of vriendelijke groet.
Een klein beetje aandacht, die weer vreugde geeft en moed.
Met een beetje meer aandacht en meer begrip voor elkaar.
Wordt het misschien toch nog een "Gelukkig Nieuwjaar".

Waardering: 5.03 met 39 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jeanette

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Vrede op aarde
Vorige gedicht: Ik zat hier met Kerst zo heel alleen