Kerstgedichten

De lichtjes in mijn boom

God, ik pak eens even de telefoon, we moeten weer eens praten.
Het oude jaar is weer bijna om, maar dat had U vast al in de gaten.
God, ik heb vandaag terwijl ik mijn TV aan had staan,
Mijn kerstboom neergezet en de lichtjes aangedaan.
Terwijl ik tevreden met mijn warme koffie ging zitten,
Luisterde ik ondertussen even naar de nieuwsberichten.
God, weet u, in vele landen staan mensen nog steeds zwijgend in de rij.
Oude oorlogen zijn nog steeds niet voorbij.
In het Midden Oosten is weer een bom ontploft,
Twee doden, 1 overlevende, die ene heeft wel geboft.
Beelden uit Afrika van een moeder met een kind op haar schoot,
Ze had niets meer te eten, haar derde kindje is ook dood.
En plotseling veranderen de lichtjes in mijn boom in glinsterende tranen,
Terwijl de nieuwslezer doorgaat met het noemen van landen en namen,
Van mensen die lijden door honger, kou en pijn.
Ik dacht: "Voor hen zal het opnieuw dit jaar weer geen zalig kerstfeest zijn."
Het nieuwe jaar is oud,
Mijn warme koffie koud.
God, let U in het nieuwe jaar maar eens niet op mij
Ik heb geen honger of kou, ik leef niet in oorlog en hoef niet in de rij.
Ik bel voorlopig maar niet meer, het zat me allemaal wel mee dit jaar.
En wat denkt u van dat kwartje dat ik hiermee ook nog bespaar?
De tranen in mijn boom zijn plotseling weer lichtjes.
Zij knipogen naar mij met tevreden gezichtjes.
De koffie is warm, wat zal ik vanavond weer eens eten?
Het oude jaar is weer bijna om, het oude nieuws vergeten.

Dit gedicht is ingezonden door Coby

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: De wind fluistert
Vorige gedicht: Mijn liefde voor jou is als een witte roos