Kerstgedichten

Onafwendbaar als het tij,
Staat men in aanloop naar deze dagen,
Weer in een eindeloze rij,
Met een te kleine winkelwagen.
De tafel torst de overdaad,
Met scheef weggezakte poten,
En van het dampend wildgebraad,
Wordt tot berstens toe genoten.
Sonja roept in de woestijn,
Vergeefs, wie denkt nog aan de lijn?
De dokter zwijgt, is opgetogen,
Hij klust al jaren fanatiek,
En het vet moet straks in de kliniek,
Met hulp uit Sliedrecht worden weggezogen.

Dit gedicht is ingezonden door Extra gedicht

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: In Coevorden woont een jongen die Marten heet
Vorige gedicht: Kerstmis, het feest van vrede en licht