Kerstgedichten

Hoop

Verdrietig kijkt een moeder op haar baby neer,
Al dagen is er bijna geen voedsel meer.
Zij wiegt haar kind heel zacht,
Haar ogen staren diep in de nacht,
Waar die vele sterren staan,
Eentje was er toch naar Bethlehem gegaan?
En daar kregen ze te horen,
Dat er een verlosser was geboren!
Maar waarom heeft zij dan hier geen brood?
En is haar kind misschien wel dood?
Ze veegt haar tranen weg met haar mouw,
En hoopt maar dat Hij haar helpen zou.

Waardering: 8.78 met 27 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Dymphy

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Laat alstublieft toch eens per jaar
Vorige gedicht: In de straten kleuren lichtjes de stad