Kerstgedichten

Eindelijk na al die jaren van wachten,
Dat ik in mijn eentje heb zitten smachten,
Naar mijn eigen bloedjes van kinderen,
Maar nare omstandigheden mij altijd weer wisten te hinderen.
Nooit konden we meer samen zijn,
In ons hart altijd dat verdriet, dat gemis en die pijn,
Altijd ons maar een beetje groot houden,
En op je rug die last mee sjouwen,
Maar eindelijk dan, daar is het licht,
En ik zie zowaar daarin jouw gezicht,
En ook van je zusje en broertjes, echt waar!
Is dit echt of droom ik het maar?
Het is echt en ik ga uit mijn dak,
Er gaat van mijn hart een heel groot pak,
En dat ga ik zeker vieren,
Want er is er een die dit heeft weten te bestieren,
Degene waar het Kerstfeest om draait,
Het is zeker waar: wie zaait zal oogsten en maait!
Ik dank U dat U ons zo hebt geholpen en weer bij elkaar heeft gebracht,
Dat ik alleen maar kan zeggen dank U lieve God, U bent een pracht!

Waardering: 7.31 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Wils

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Kerst is een mooie tijd
Vorige gedicht: Met de kerstdagen voor de deur