Kerstgedichten

Licht...

Er is klein een lichtje, het flonkert zacht,
Nauwelijks zichtbaar, toch heeft het de macht,
Een hart te verwarmen.
Het lichtje groeit, de vonkjes worden als de zon. De stralen branden als vuur.
Niet dat het te verklaren is, maar het voelt echt en puur.
Die eerste knipoog,
Kleine straal van liefde. Wacht maar, het lichtje zal vanzelf wel groeien.
Het zal klimmen als de zon zo hoog,
En steeds meer gaan bloeien.
Straks als het kerst is, en de zon nog nauwelijks warmte geeft, zal het lichtje leven,
Warmte en liefde geven,
Meer dan de zon ooit schenken kan.

Waardering: 7.02 met 46 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Els

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Ik heb een wens voor iedereen
Vorige gedicht: Rondom kerst, is iedereen bij elkaar