Kerstgedichten

Kerstgedachte

Een zwerver loopt verlaten door de kou,
Hij veegt zijn neus af met zijn mouw.
Zijn tenen en vingers zijn half bevroren,
Maar hij wilde zo graag de Kerstklokken horen!
En nu ziet hij door het kerkraam,
De boom en ook de Kerststal staan.
En hij denkt: "Met mij vergeleken,
Hebben het die os en die ezel goed bekeken,
Ze eten lekker van het verse hooi,
En slapen samen in het strooi!"
De zwerver keek nog een keer,
Toen viel zijn blik op het Kindeke neer!
"Ach Heer, ik vraag U, geef zwervers wat brood,
Een bed om te slapen, anders vriezen ze dood.
Maar geef ook aan alle mensen wat meer vertrouwen,
Zodat ze weer aan een mooie toekomst kunnen bouwen."

Dit gedicht is ingezonden door Dymphy

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Kerst
Vorige gedicht: Hoop