Kerstgedichten

Hoop

Verdrietig kijkt een moeder op haar baby neer.
Al dagen is er bijna geen voedsel meer.
Zij wiegt haar kind heel zacht.
Haar ogen staren diep in de nacht,
Waar die vele sterren staan,
Eentje was er toch naar Bethlehem gegaan?
En daar kregen ze te horen,
Dat er een verlosser was geboren!
Maar waarom had zij dan hier geen brood,
En was haar kind misschien wel dood?
Ze veegde haar tranen weg met haar mouw,
En hoopte maar dat Hij haar helpen zou.

Dit gedicht is ingezonden door Dymphy

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Kerstgedachte
Vorige gedicht: Vanuit mijn raam kijk ik naar buiten